Vorige week dinsdag veel gebeurd. Eerst les was het een ramp, ik kwam te laat binnenstormen ( blaadjes op de rails ofzo) en ik moest nog perse kopieren….zucht, ga ik deze dag weer achter mezelf aan lopen? Door dat ik het 2de uur ff uit kan blazen (lezing van mijn stagementor over Messiah, prima) had ik mezelf weer bij elkaar.
Die les daarna ging beter, ik was openener naar de klas toe, maar er miste nog iets. Er wringde iets bij me. Ik was eigenlijk altijd heel lief naar de klas, ‘bang’ om de sfeer te verpesten, maar he…wie is hier nou de docent?
In de pauze werd ik ff flink toegesproken door alle 3 muziekdocenten, en aangezien dit allemaal mannen zijn, was dat best indrukwekkend. Opdracht van mijnn stagementor: ga maar es even de bitch uithangen. Met je neus boven op wat er gebeurd in je klas. ‘ he heb jij je tas nog steeds op tafel, nu echt er vanaf!’ en dat niet liefjes vragen maar bevel is bevel. (Ofzoiets…) het stond nog ver van me af, totdat ik diepzinnig op de wc dacht, waarom niet? Wat kan er misgaan? Ze lopen nu over me heen, straks misschien niet meer.
It worked!! Yoehoe…het voelde raar…maar ze hadden iig een btje ontzag voor me, ze hadden door dat ik aanwezig was, met hun bezig was en niet met mezelf. Dat helpt echt! Ookal heb ik een chaotische les en komt het eigenlijk door mij dat ze klieren, dan nog hoeven ze niet te gaan klieren, het is jouw terrein. Later zul je ook lessen geven die niet altijd vlekkeloos gaan, maar dat betekent nogn iet dat ze dan plotseling over jouw grens heen mogen gaan…
Belangrijke les!
Pfiew…en nu even uitrusten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten